Γράφει
o Ι.Δ. Παπουτσάνης
Δεν θα παίρναμε χαμπάρι την πρόθεση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών να διενεργήσει έρευνα για τη στάση των κυρίων Δημήτρη Κουτσούμπα, Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη στις εκδηλώσεις μνήμης για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αν δεν «σήκωναν» το θέμα οι κομματικές ανακοινώσεις και τα μέσα ενημέρωσης που εκφράζουν το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25. Και καλά έκαναν.
Ποιο κόμμα δεν θα έδινε δημοσιότητα σε αυτό που θεωρεί ως πολιτική δίωξη του αρχηγού του; Πολύ περισσότερο από την ώρα που η έρευνα δεν παραγγέλθηκε από πολίτη «υπεράνω υποψίας», αλλά από πολιτικό, δικηγόρο και αρθρογράφο της αντίπερα από την Αριστερά πολιτικής όχθης. Της πολύ αντίπερα, αν λάβουμε υπόψη μας την ταυτότητα του κόμματος που ίδρυσε μετά τη διαγραφή του από τη Ν.Δ. Άλλοι, πλέον αρμόδιοι μπορούν να ασχοληθούν με την ουσία της υπόθεσης: αν, δηλαδή, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί παραβίασαν το πνεύμα και το γράμμα του νόμου.
Προσωπικά πιστεύω ότι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα δίνουν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής. Πολύ περισσότερο, η πολιτική γνώση, η ιστορία και ο κοινός νους. Με δύο λόγια: αν η πλειοψηφία της Βουλής αρχίσει κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας να κυνηγά τη μειοψηφία για όσα οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης έπραξαν ή δεν έπραξαν, στο πλαίσιο, πάντως, της βουλευτικής ιδιότητάς τους, μπορούμε να κλείσουμε το μαγαζί και να πάμε παραπέρα. Για αυτό και η συγκεκριμένη έρευνα μόνο ως ανέξοδη κίνηση εντυπωσιασμού του εμπνευστή της ή ως ανέκδοτο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Έλα, όμως, που στη χώρα της υπερβολής με τα ανέκδοτα συχνά, αντί να γελάμε, θυμώνουμε. Έλα που η σκοπιμότητα υπερβαίνει τη σοβαρότητα και οι εντυπώσεις κλέβουν (ή, τέλος πάντων, επιχειρούν να κλέψουν) την παράσταση.
Έλα που κάποιοι πετάνε τη σκούφια τους για καβγά. Κάπως έτσι από την αντίδραση φτάνουμε στην πόλωση. Σήμερα με μια ανέξοδη καταγγελία, χθες με το βίντεο που προβλήθηκε στην πρόσοψη της Βουλής για να τιμηθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις, προχθές για την αρθρογραφία της «Αυγής» ότι «ο εθελοντισμός είναι ο φερετζές του φιλελευθερισμού». Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ξέρω πολλούς που αν ήταν οι εμπνευστές της «αριστερής» θεώρησης για τον εθελοντισμό, θα αισθάνονταν λίγο αμήχανα (ευγενικά το γράφω) αν ένας γιατρός, στέλεχος του ΚΚΕ και καπάκι αντιπρόεδρος της Βουλής (μαζί με συναδέλφους του της Ν.Δ. – παρότι αυτοί οι καψεροί δεν πιάνονται) πήγαινε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του στα νοσοκομεία της ιδιαίτερης πατρίδας του που μαστίζεται από την πανδημία.
Αντιθέτως, γνωρίζω πολλούς που θα κατανοούσαν απολύτως την υπεραντίδραση του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για την εικόνα της Παναγίας στο βίντεο για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Δεν μπορεί ο Καμμένος να φεύγει και να αφήνει αμανάτι στον Παναγιωτόπουλο τα εικονίσματα. Ορθώς.
Μόνο που όλη αυτή η σύγκρουση, οι υψηλοί τόνοι (αυτό που μάθαμε να λέμε «πόλωση»), θες η επανάληψη, θες ότι βρισκόμαστε στα δύσκολα, θες η κορύφωση της ανησυχίας για την υγεία και την οικονομία, περνούν στον κόσμο στην καλύτερη περίπτωση ως φάρσα ή στη χειρότερη ως ενόχληση. Πολύ περισσότερο από την ώρα που όλοι γνωρίζουν πως ούτε η συγκυρία ούτε το πολιτικό σκηνικό αφήνουν χώρο σε εκλογικά όνειρα. Βλέπετε, άλλο το 2020 και άλλο το 2015
