Γράφει ο Διαμαντής Σεϊτανίδης
Στην πολιτική, όπως άλλωστε και στη ζωή, έρχεται μια στιγμή που πρέπει να πεις το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι». Μπορεί να αμφιταλαντεύεσαι, να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά, αλλά κάποια στιγμή τα ψέματα τελειώνουν και πρέπει να πάρεις καθαρή θέση, αν, βέβαια, θέλεις να διατηρήσεις την αξιοπιστία σου.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη στάση της απέναντι στην Τουρκία αυτή η ώρα φτάνει. Στις 10 Δεκεμβρίου συνέρχεται η Σύνοδος Κορυφής, κατά την οποία οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλήξουν σε αποφάσεις για την πειρατική πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν. Μισόλογα, αναμονές και «άσε να δούμε» έθρεψαν την άρνηση της Ε.Ε. να πάρει θέση για περισσότερο από έξι μήνες. Και τώρα η Ευρώπη βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών της.
Από την πλευρά της Ελλάδας και της Κύπρου έγιναν όλα όσα έπρεπε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Νίκος Αναστασιάδης έφερναν επανειλημμένα το θέμα στις περασμένες Συνόδους Κορυφής, έδειχναν χάρτες, εξηγούσαν τα προβλήματα που δημιουργεί για την ίδια την Ε.Ε. η αναθεωρητική πολιτική Ερντογάν, πίεζαν για λύσεις. Από κοντά ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και ο καγκελάριος της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς, δημιούργησαν μια ομάδα κρατών που πιέζουν στην κατεύθυνση λήψης μέτρων.
Απέναντι είναι ασφαλώς η Γερμανία με τις άνω των 50 δισ. ευρώ ετήσιες εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία – και για τους ίδιους λόγους η Ιταλία και η Ισπανία. Η Ευρώπη στεκόταν άβουλη ανάμεσα σε δύο μπλοκ κρατών. Το ένα έλεγε ότι «η Τουρκία παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και πρέπει να της επιβληθούν κυρώσεις» και η άλλη υποστήριζε πως «δεν πρέπει να φτάσουμε την υπόθεση στα άκρα, ας της δώσουμε χρόνο να διορθωθεί». Και ο χρόνος αυτός, όπως συμφωνήθηκε μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, θα ήταν η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου.
Η Τουρκία, όμως, όχι μόνο δεν διορθώθηκε και συνέχισε τους αχρείαστους τσαμπουκάδες, αλλά έκανε και φτηνά κόλπα στους Ευρωπαίους. Στην κρίσιμη Σύνοδο του Σεπτεμβρίου απέσυρε (δήθεν για επισκευές) το «Ορούτς Ρέις», το οποίο αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής ξαναβγήκε παγανιά, ενώ τώρα, εν όψει του Δεκεμβρίου, λέει ότι «τελείωσε η αποστολή του».
Η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να νίπτει τας χείρας της. Ή θα πάρει θέση για όσα κάνει η Τουρκία ή θα υπονομεύσει την αξιοπιστία της. Γιατί όπως έγραφε ο Δάντης, «τα πιο σκοτεινά μέρη στην Κόλαση προορίζονται για όσους διατηρούν την ουδετερότητά τους σε περιόδους ηθικής κρίσης».
